Met het schaamrood op mijn kaken luister ik eind november 2017 naar een aantal wanhopige moegestreden ouders die wij als raadsleden opnieuw hadden uitgenodigd om te vertellen hoe het er nu voorstond met de Jeugdhulp.
Als raadslid van BETER VOOR DORDT en jeugdprofessional schreef ik er al vaker over.
Vanuit BETER VOOR DORDT stel ik er al jaren vragen over. Waarom wordt er nauwelijks netwerk-zorg toegekend, waarom krijgen ouders geen besluiten waarop bezwaar gemaakt kan worden, waarom…..? Hoe kan het zijn dat kinderen jaren zonder zorg zitten terwijl de gemeente ‘jeugdhulpplicht’ heeft? Antwoorden komen er niet, de verantwoordelijk wethouder blijft maar zeggen ‘maar er gaat zoveel wél goed’ of ‘ die gevallen zijn een druppel op een gloeiende plaat’.
We zijn drie jaar bezig als gemeente de jeugdhulp te organiseren en nog steeds blijft de toegang tot jeugdhulp ondoorzichtig, hoogdrempelig en bureaucratisch. En we hebben ook nog een miljoenentekort.
Hoe kan ik dit als raadslid nog verkopen aan die moeder die huilend naast mij zit en die probeert haar gezin met 4 zorgbehoevende kinderen draaiende te houden. Een moeder die al 17 jaar als een leeuw strijd voor haar gezin en voor 2015 gewoon zorg had? Die nu moegestreden zegt ‘ ik red dit niet meer, ik voel me behandeld als een crimineel’, omdat ze nu de rechtbank in een procedure moet vragen om hulp voor haar oudste kind. De procedures voor de andere kinderen komen nog.
Als volksvertegenwoordiger schaam ik mij diep en vraag voor de zoveelste keer om direct handelen van de wethouder. Dit hebben we nooit zo afgesproken! Dit is niet BETER VOOR DORDT!
 
Loudy Nijhof, raadslid BETER VOOR DORDT